14 Şubat yaklaşıyor. Ve bu günün adına dünya sevgililer günü denmiş. İnsan sevdiği ve aşık olduğu kişiyle her günü ve her anı dolu yaşar.
Güne onun sesiyle başlar, onun nefesiyle geceye ve uykuya dalarsın. Aşık olduğun kişiye karşı zaman ve sınır koyamazsın.
Bir yürek aşk ve sevgi ile temas etmemişse o yüreğin içi ve adı boştur. Aşk, tarifi imkansız belalı bir duygudur. Bela diyorum çünkü uyutmuyor, çünkü acıktırmıyor, çünkü güldürtmüyor…
Sevgiliye ve aşka dair çok şey söyleyebilirim. Lakin bu gün demek istediğim şey başka, bambaşka… Ülkemiz ve dünya kan kokuyor. Çocukların işkence gördüğü, kadınların bıçaklandığı, gençlerin öldürüldüğü bir dünyada yaşıyoruz.
Baba oğluyla küskün, anne kızıyla görüşmüyor ve kardeş kardeşe silah çekiyor. Çizilen resmin adı “kirli dünya”… Yaşamı bu kadar zorlaştıran, insani duygumuzu azaltan, vicdanları karalayan tek şey sevgisizliktir.
14 Şubat dünya sevgililer günü yerine, “DÜNYA SEVGİ GÜNÜ” denmesini daha çok arzu ederdim. Çünkü sevmesini bilmiyoruz…
Kentler arasına ayrım sokuyoruz.
Bölgeler arasına ayrım sokuyoruz.
Irklar ve renkler arasına ayrım sokuyoruz.
Dinler ve diller ile birbirimizi vuruyoruz.
Herkesin ve hepimizin ihtiyaç duyduğu tek şey SEVGİDİR. Çünkü sevgi bağımsız bir duygudur. Gelin birbirimize güvenmeyi deneyelim, birbirimizle insani temas kurmayı, birbirimize sımsıkı sarılalım…
En güçlü silahın bile kurşunu biter ama sevginin bitmez. Yüreğiniz tutukluk yapmasın. Mutlu ve huzurlu bir dünya yaratmak bizim elimizde.
14 Şubat’ın anlamı ve içeriği de güzel. O gün mevcut aşklar şımartılıyor. Hediyeler ve partiler iki kişi arasındaki bağı kuvvetlendiriyor.
Bir dans, bir çiçek ve dudağa konan küçük bir buse bu duyguyu renklendiriyor. Sevgilisi olmayanları kapsam dışı bırakırcasına bölmek yerine kardeşçe hep beraber “SEVGİ GÜNÜ” adı altında birbirimizi sevelim…
14 Şubat sevgililere olsun. Fakat geride kalan 364 gün sevgi günü olsun.
Haydi canlar, şimdi dayanışma, kaynaşma, sarılma ve sevme zamanı…
