HEY DÜNYA!

Ne çok renklerin var senin

Kim vermiş bu ürünleri?

Yine de kimin var senin

Yar olmuş öteden beri?

Nakış nakış örgülerin

Kimin için bu özveri?

Süslenmiş misali gelin

Nerden aldın bu cevheri?

Diyar diyar akan çaylar

Hem giderken hayat vermiş

Hem yüksekten bakan dağlar

Yolları ortaya sermiş

Nehirlerin sanki ağlar

Toprakları ayrık etmiş

Kimi dem zemheri bağlar

Soğuk bir ölümdür, inmiş.

Kimi dem bahara döner

Gül gülistan ahenginde

Topraklara yağmur düşer

Hayat başlatır özünde

Hafif, ılgın yeller eser

Mutluluk var nefesinde

Çaylar akarken dil döker

Adeta bir ruh halinde

Gelen herkes terk ediyor

Ardından güzelliğini

Aşk ile kalbe alıyor

Sevenler zenginliğini

Ve sendeyken yol seçiyor

Her düşünen ötesini

Bir ağrı dinmek bilmiyor

Bedhahtır incitir seni.

Sana gelen senden gider

Köprü müsün yol bağlayan?

Ne çok misal öne sürer

Suskun dillere dayanan

Sonsuza işaret eder

Her nakşın sır taşıyan

Bir gün gelir devran döner

Kalbinde patlar bu isyan

Hali vakti gelsin diye

Her şeye bir sebep vardır

Derinlere insin diye

Mest eyleyen merak vardır

Acep bu suskunluk niye?

Ağır bir yalnızlık vardır

Sen şahit olasın diye

Haykırmış yıllarım vardır.

Be hey dünya şahit misin?

Zulüm tanrısal toprakta

Sen ağlayıp gülmez misin?

Bilinmez gaip ahvalda?

Vurulmuşsun sezmez misin?

Bir tarafın kızıl kanda

Çaresiz bir esir misin?

Hapsolmuş naçar insanda.