Düzeltme: Bulvar Caddesi üzerinde bulunan Halkın Sesi Gazetesi tesislerinde toplanan vatandaşlar, burada büyük bir araç konvoyu ile Dağgöl Mahallesi Kalealtı Mezarlığı’na hareket ettiler.
Keskin ailesi, yakınları, Baro Başkanlığı Av. Cumhur Keskin’i mezarı başında anarak, Kur’an-ı Kerim okudu.
Anma töreninin ardından bir lokantada rahmetlinin oğlu Av. Ismail Cem Keskin tarafından davetlilere yemek ikramı yapıldı.
Duygulu konuşma
Av. Cumhur Keskin ailesi adına bir açıklama yapan Rukiye Keskin Kaya konuşması ile herkesi duygulandırdı.
Rukiye Keskin Kaya konuşmasında,"Kaç saat geçti, kaç gün, kaç ay, kaç mevsim…koskoca 18 yıl…Neler aldı götürdü bir bilsen, neler çaldı yokluğun bizden.Nasıl eksildik bir bilsen…Ama hep vardın, hiç gitmedin.Varlığını hissedip görememek, dokunamamak, sesini duyamamak…işte en acısı…Bu soğuk kış gününde bir ateş gibi içimizi yakan yokluğun…
İçindeki insan sevgisiyle tanımadığın insanlara bile yardım elini uzatırken kalleşçe arkandan vuruldun.Kaçıp kurtulma ihtimalin varken sen yaralı halinle arkanı döndün ve seni korkakça sırtından vuran o aşağılık katille olanca gücünle boğuştun.Kimbilir neler düşündün o an, nasıl bir yıkım...
Karşılığı bu mu olmalıydı insanlığının, kalleşçe vurulmak mı ? Etrafında onca insan varken sadece izlediler ; oysa sen böyle bir olaya şahitlik etsen canını ortaya koyar yardıma koşardın. Yaralıydın,gücün tükendi daha fazla mücadele edemedin gözü dönmüş o caniyle.Senin silahın yoktu, hiçbir zaman taşımadın ; korumalarla gezmedin. Senin silahın kalemindi, insan sevgisiyle dolu kocaman yüreğindi.
Bazen kar nasıl da hazin yağar kurşuni gökyüzünden, ağlamaklı…işte öyle yağıyordu kar.Bu utancı beyaz bir örtüyle kapatmak için amansızca yağıyordu.O soğuk Ocak gününde seni orada bırakmak ne kadar zordu.
Sen hiçbir zaman insanları mezhebine, dinine, aşiretine, maddi durumuna göre ayırmadın ; sana uzanan hiçbir eli geri çevirmedin.
Politikanın ticaretini yapmadın.Milletvekilliğini halkının sorunlarını gündeme taşımak için sadece bir araç olarak kullandın.Meclis kürsüsünden defalarca halkının sorunlarını dile getirip çözüm aradın.Memleketine, halkına sevdalıydın. Sen Hakkari’nin cesur sesiydin, güneşiydin, aydınlığıydın. Karanlık zihniyetler her zaman ışığa, aydınlığa düşmandır.
Güneş balçıkla sıvanır mı hiç? Kirli elleriyle seni yok edeceklerini düşündüler, bedenen aramızdan aldılar ama senin ışığın öyle güçlü bir ışık ki insanların belleğinden asla silinmeyecek.Sen kimine göre baba, kimine göre kardeş, kimine göre abiydin ; ailelerinden biriydin.
Kalleşçe plan yaparlarken her evde bir taziye olsun istediler, öyle de oldu.Halkının gözünde öyle bir yere sahipsin ki, her evin duvarında bir resmin var.Kaç “Cumhur” doğdu senden sonra, Cumhur Keskin gibi yiğit olsun, mert olsun, halkına sahip çıksın diye…
Seni anlatmaya kelimeler yeter mi?Kısa bir anma oldu yazdıklarım.Bu 18 yılın alıp götürdükleri kelimelere sığar mı? Yaşamdan koparılışın bin yıl bile geçse hafızalardan silinir mi?Unutulunca ölür insan ; hatırlandıkça yaşar, yaş alır. Özlemin hep içimizi yakacak olsa da sen hep yaşayacaksın, hep var olacaksın.
Halkın da seni unutmadı ve unutmayacak.Her 14 Ocak ; cehaletin, karanlığın, gözü dönmüş kalleşlerin,katillerin lanetlendiği gün olacak.Senin aydınlığın, karanlığın gözünü kör eden ışığa dönüşecek.Işığın bol olsun canım baba..."
