ABDULKERİM SÖNMEZ MEZARI BAŞINDA ANILDI
Adı : Abdulkerim SÖNMEZ 40 yıl Hakkari’de Nüfus Müdürlüğünü yaptı. Şıklığı, titizliği ve özellikle şair ruhlu kişiliğiyle tanındı. Onu kravatsız asla göremezdiniz. Son nefesini verirken bile kravatını gevşeten doktora kızarak; “ dokunmayın kravatıma” diye kızmış. Evli 5 çocuk babası A.Kerim SÖNMEZ 3 yıl önce 88 yaşında vefat etti.
Çocukları ve torunları kendisi vefat ettikten sonra kilitli kasasında şiirlerini çıkarttılar ve herkesten gizlediği şair kişiliğini benimle paylaştılar. Çok duygulu ve özel şiirleri göz yaşarttı. Hakkari’nin renkli siması ve unutulmayan Abdulkerim Sönmez kentin sorunlarını şiire dönüştürmüş fakat kimselerle paylaşmadan özel kasasına kilitlemiştir. İyi bir baba, tatlı bir dede, sevecen bir komşu, espritüel, Türkçeyi muhteşem ve kibar konuşan, okuyan, araştıran ve bol bol yurt içi gezilerinde bulunan sağlıklı ve dinç bir yapıya sahipti. 88 yıl boyunca hiç ciddi bir sağlık problemi yaşamadı.
Ölümünün üçüncü yılında mezarı başında anılan Abdulkerim Sönmez’in 1945 yılında kuş tüyü ile yazdığı bir şiiriyle kendisini yad ediyor, Allah’tan rahmet diliyoruz. NELER GÖRDÜM
Adı kore denilen lütf-ı ihsanı gördüm
Türkiye’yi katettim Bele- i Van’ı gördüm
Kulhuvallah okudum salla geçerken kamyon
Akışı göz karartan Abobatmanı gördüm
Beşiri’de
– Bismil’de taze petrol kokladım
Siirt koyunlarıyla dertli çobanı gördüm
Kaza-i Silvan’ı aştım hayli dağlar gördüm
Bitlis derelerinde Veyselkaran’i gördüm
Şarkın kara dağları insanın düşündürdü
Ahmet Yesev’i denen pir sultanı gördüm
Denizde varmış şarkı Anadolu’da
Dersaadete benzer Tuği Tatvan’ı gördüm
Tuzlu bir deniz gördüm hayli dağlar gördüm
Ah niyayet belde-i Van’ı gördüm
Çamurdan mamul evler toz topraktan geçilmez
Ermeni, moskof yıkmış bağı varanı gördüm
Sakalı göbeğinde keçi derisi sırtında
İnsan kıyafetinde nece hayvanı gördüm
Çayın ardı kesilmez kaynamakta semaver
Ben yerine men derler sanki İran-ı gördüm
