Zapspor ve Sümbülspor ezeli rakiplerdi. Fenerbahçe-Beşiktaş gibi. Bende koyu bir Zapspor taraftarıydım.
Şimdiki Özel İdare Genel Sekreteri Süleyman KAYA, “Gevur sülo” lakabıyla yeşil sahalarda resmen harikalar yaratırdı. Derya Lokantasında şimdilerde nefis yemeklerini yediğimiz İsmail DİNÇ, “panter” lakabıyla, estetik hareketleriyle izleyenleri adeta büyülerdi. Salih ERTUŞ (Selek) öylesine isabetli ve sert vuruşu vardı ki kaleye giden her gol fileleri yırtardı. Lakabı “fileleri yırtan adam”dı.
İsa AŞKAN, takımın ağır abisi olduğu için “kaptan” lakabını almıştı ve her maçta kaptanlığı üstlenirdi. Ali ABİ, yerde top sevmezdi. Hava toplarına çok iyiydi. Hava hakimiyetiyle ilgi toplardı ve çok alkışlanırdı. Amatörlükten üçüncü lige girdik ve bir süre mücadele ettik. Onu da elimize güzümüze bulaştırdık. Aslında çok şık bir şehir stadyumumuz var ama profesyonel anlamda spor kulüplerimiz yok.
Yıllar sonra Zapspor amatör ligde bende varım dedi ve rakipleriyle maçlaşmaya başladı. Bu haftaki maçı Şırnak ile yaptı. Bölge ve siyasi konumuyla “kardeş il” olan Şırnak’a kendi evimizde saldırdık. Şiddet sokaklardan yeşil sahalarımıza da sıçradı. Maçta gerginlik çıktı. Ve bana göre hiç hoş olmayan görüntüler yaşandı. Bu durum birçok kişiye “iyi ki profesyonel ligde değiliz” dedirtti.
Atılan gole itiraz eden Zapspor’lu futbolcular ile maçın hakemi arasında kısa süreli gerginlik yaşandı. Tam bu sırada stada atılan bir sandalye yan hakeme isabet etmesi gerginliği arttırdı. Polis geniş güvenlik önlemi aldı ve stada çember çizdi. Maç sonunda polis ile taraftarlar arasında da arbede çıktı ve bu gerginlik gün boyu ara sokaklarda devam etti.
Bence misafirlerimize karşı ayıp ettik. Hele hele Şırnak bizden bunu beklemiyordu. Sporcuda ve sporda şiddet yakışıksızdır. Sporun diğer bir adı kaynaşma ve kardeşliktir. Bu tür olayların ve ayıbın yaşanmaması dileğiyle…
