Hakkâri’de futbol konuşmak, aslında umut konuşmaktır. Çünkü bu coğrafyada yeşil sahalar yok denecek kadar az, tribünler eksik, bütçeler dar, ama inanç sonsuzdur.

İşte bu yüzden Hakkâri Zapspor, sadece bir futbol takımı değildir.

Bir mahallenin, bir dağın eteğindeki köyün, karda okula yürüyen bir çocuğun yüreğinde filizlenen umudun adıdır.

Ama o umut da zamanla solmaya başlamıştı.

Yalnızlık, kader olmuştu bu takımın adı gibi. Yıllardır destek bekledi Hakkâri Zapspor.

Göz göre göre tükenmeye yüz tutmuş bir emanet gibi, sahipsizliğe bırakılmıştı.

Deplasmanlara gidemeyen, forması olmayan, kramponu eksik bir takım... Antrenman yapacak saha bulamayan, oyuncularının yemeğini cebinden karşılayan hocalar...

Ve bütün bu yokluklar içinde hâlâ mücadele eden, hâlâ ter döken, hâlâ “belki bir gün” diyen futbolcular…

Tam o sırada bir el uzandı bu karanlığın içinden. Hakkâri Valisi Ali Çelik. Belki o da en başta bu işin ne kadar derin bir yara olduğunu bilmiyordu.

Ama gördü. Gençlerin gözlerinde yanan ışığı fark etti.

Hakkari Zapspor’un sadece top peşinde koşan 11 kişiden ibaret olmadığını, bu takımın arkasında binlerce gencin hayali, direnişi ve kimliği olduğunu anladı.

İşte o an değişti her şey. Çünkü Vali Ali Çelik sadece Vali olmadı. O, bu kentin evladı gibi sahiplendi Hakkâri Zapspor’u.

Deplasmanlara destek verdi, konaklamaları karşıladı, forma yaptırdı, malzeme sağladı, yönetimi cesaretlendirdi.

Ama en önemlisi, “Yalnız değilsiniz” dedi.

Bunu sadece bir Vali olarak değil, bir abi, bir dost, bir baba gibi söyledi.

Ve o sözü duyan herkes, biraz daha dik yürüdü. Futbolcular, artık daha gür bağırdı sahada. Taraftar, daha coşkulu oldu.

Çünkü artık arkasında duran biri vardı.

Ve o biri, makam kapılarını gençlere değil, gençleri makamına açan bir adamdı.

Vali Ali Çelik olmasaydı ne olurdu biliyor musunuz? Belki de bu sezon sahaya çıkamayacak bir Hakkâri Zapspor olurdu.

Belki de gençlerin hayalleri yarım kalır, futbol sevdası başka diyarlara göç ederdi.

Belki de bu şehir, bir direniş hikâyesini kaybederdi.

Ama şimdi bir hikâye yazılıyor. Alın teriyle, fedakârlıkla, yürekle…

Ve bu hikâyenin en güçlü cümlesi şu:

“Vali Ali Çelik olmasaydı, Hakkari Zapspor diye bir şey kalmazdı.”

Ama Ali Çelik gibi yöneticiler oldukça, Hakkâri yalnız değildir.

Ve bizler her hafta o sahada sadece futbol değil, bir duruş izliyoruz.

O, sadece bir idareci değil. O, bu kentin yetim kalan futboluna baba oldu. Sessiz tribünlere ses, sahipsiz takıma omuz oldu.

Bugün Hakkari Zapspor sahaya çıktığında, sadece bir futbol takımı değil; bir şehrin onuru, gençliğin geleceği ve vicdanın sesi çıkıyor sahaya.

O sesin yankısı ise Hakkâri’nin dağlarından değil, Vali Ali Çelik’in yüreğinden geliyor.

Ve biz, bu yürek için minnettarız.

Teşekkürler Sayın Valim.