Bilgeler sustukça, pusulalar şaşar.
Toplum yönünü kaybettiğinde, her sesi istikamet sanır. Ama yön göstermek, harita değil; irade ister.

Bugün sözün ağırlığını taşıyanlar değil, sesi en çok çıkanlar konuşuyor.
Gösteren değil, gösterişli olan hüküm sürüyor.
Söz bilgiye dönüşmüyor; bilgi kanaate evrilmiyor. Çünkü artık yön gösterecek kanaat önderleri sahneden birer birer çekiliyor. Ve toplum, bir anlam çölünde serapları izleyerek susuz kalıyor.

Sözlükler, “kanaat önderi”ni fikirleriyle başkalarının tutumlarını etkileyen kişi olarak tanımlar. Ama bu tanım, buzdağının yalnızca görünen kısmıdır.

Kanaat önderi, sadece bilen değildir; halkın dilinden konuşan, hakikati halkın yüreğine indiren kişidir. O, bilgiyle irfanı birleştirir. Lazarsfeld ve Katz’ın “iki aşamalı iletişim modeli”ne göre, medya mesajı önce bu kişilere ulaşır; onlar aracılığıyla kanaate dönüşür.

Kanaat önderi, bilgiyi halk için anlamlı kılar. O, bir köprü değil; bir kıvılcımdır.
Ama kıvılcım susmuşsa, karanlık büyür.
Bugün, toplumlar en çok buna muhtaç:
Güvendiği bir ses, bir yön, bir vicdan...

Kanaat önderliği bilgiyle değil, bilgelikle mümkündür.
- Bilgi öğretir, bilgelik yol gösterir.
- Bilgi birikir, bilgelik yoğrulur.
- Bilgi ses verir, bilgelik söz olur.

Bugün çok bilen var, ama çok az hisseden...
Kanaat önderi sadece konuşan değil; ne zaman, nasıl ve niçin konuşacağını bilen kişidir.
Bazen en doğru söz, zamanında susabilmektir.

Modern çağ, kanaat önderlerini popülerliğe kurban etti.
Eskiden bir mahallenin esnafı, bir köyün imamı, bir öğretmen kanaat önderiydi. Bugünse en çok takipçisi olan en çok dinleniyor.
Ama her değişim evrim değildir.
Popüler olmak, haklı olmak değildir.
Takip edilmek, iz bırakmak değildir.

Ve işte bu yüzden, bugün hakikati değil; yankıyı arıyoruz.

Bugün bazıları, servetle, unvanla ya da sosyal medya alkışlarıyla kanaat önderi olduğunu sanıyor. Oysa parayla kazanılan görünürlük, halkın yüreğinde yankılanmaz. Mevkiyle gelen ses, güvenin yerini tutmaz. Takipçi sayısı çok olan, iz bırakmaz; yalnızca geçici izlenir. Kanaat önderi olmak için sırtını ekrana değil, vicdanına dayamalısın. Çünkü halk, gösterişli olana değil; göstereni tanır.

Zengin olmak kanaat önderi yapmaz; makamda olmak da... Bugün bazıları halkın üstünden bakarak halka yön çizmeye kalkıyor. Ama hakikatin pusulası yukarıdan işlemez; halkın göz hizasında çalışır. Kanaat önderi, makamın değil, mahallenin kalbinde doğar. Önderlik; halkın acısını duymakla, suskunun içindeki çığlığı işitmekle başlar.

Sosyal medyada her gün bir kahraman yaratılıyor, ertesi gün unutuluyor. Popüler olmak, kanaat sahibi olmak değildir. Bir fikri yüz binlerce kişiye duyurmak, onu hakikat yapmaz. Gerçek kanaat önderi, sözüyle değil; duruşuyla öne çıkar. Çünkü halk, gösteri değil; gerçeklik arıyor.

Peki nasıl olunur kanaat önderi?
- Önce bilirsin, sonra anlatırsın.
- Önce yaşarsın, sonra savunursun.
- Ve en önemlisi: Önce susarsın. Çünkü susan bilir ki, söz ancak gerektiğinde kutsal olur.

Kanaat önderi olmak mevkiden değil, itibardan doğar.
Unvandan değil, erdemden beslenir.
Sokağın ablası da olabilir, akademinin hocası da.
Yeter ki sözü yaşanmışlık taşısın, fikri erdemle yoğrulsun.

Bugün Türkiye’nin her sokağında, her mahallesinde bu önderlere ihtiyaç var:
- Çatışan değil, birleştiren,
- Kışkırtan değil, yatıştıran,
- Bağıran değil, duyan liderlere...

Ve özellikle gençlere:
Bir fikri paylaşmakla kanaat sahibi olunmaz.
Fikir, çileyle yoğrulmuşsa kanaat olur.
Bilgi, sorumlulukla birleşirse önderlik doğar.

Kanaat önderliği bir niyetin değil, bir hak edişin meyvesidir.
Bu meyve, sabırla büyür; güvenle taşınır.
Eğer toplumlar kanaat önderlerini yitirirse,
Kitleler yönsüzleşir, kalabalıklar sürüleşir.
Ses çoğalır, ama anlam kaybolur.
Ve işte o zaman, sessiz bir çöküş başlar...

Eğer bir kanaat önderi arıyorsanız,
Bakın; kimin sözü, kimin sessizliğinden daha çok yankılanıyor.
İşte orada, yeni bir önder doğuyordur...