Türkiye’nin dört bir yanında binlerce genç futbolcu profesyonel sahalarda ter döküyor.

Ama acı bir gerçek var ki yüreğimizi sızlatıyor: Profesyonel liglerde tek bir Hakkârili futbolcu yok.

Tek örnek olarak anılan Çektar Orhan bile bu topraklarda değil, Avrupa’nın altyapısında yetişti.

Neden Yok?

Çünkü bu şehirde futbol sadece bir topun peşinde koşmak değil, aynı zamanda imkânsızlıklarla mücadele etmek demek. Hakkâri’de ne tam donanımlı tesisler var ne de sağlam bir altyapı.

Amatör kulüpler sahipsiz bırakılmış, kendi kaderine terk edilmiş. İş insanları, yöneticiler ve şehrin ileri gelenleri elini taşın altına koymadığı sürece gençlerin hayalleri filizlenemeden soluyor.

O Çocukların Gözleri.

Oysa bu şehrin dar sokaklarında, toprak sahalarında yıpranmış kramponlarla koşan çocukların gözlerine baksanız, orada kocaman bir umut görürsünüz.

O gözler, bir gün profesyonel sahalara çıkmayı, belki de ay-yıldızlı formayı giymeyi hayal ediyor. Ama hayal, sahip çıkılmadığında yalnızca bir anıya dönüşüyor.

Bugün Değilse Ne Zaman?

Bugün adım atılmazsa, yarın çok geç olacak. Çünkü bir şehre sahip çıkmamak, aslında bir neslin hayallerini yarım bırakmaktır.

Hakkâri’nin gençleri bu ülkenin en temiz, en saf yetenekleridir. Onlara güvenmek, yol açmak, umut vermek boynumuzun borcudur.

İnanıyorum ki bir gün, bu sahipsiz topraklardan da yıldızlar doğacak. Yeter ki biz o hayalleri büyütecek cesareti ve desteği gösterelim.