Bazı insanlar vardır, yaşarken bir şehirde iz bırakır; giderken ise o şehrin hafızasında kalır. Hakkâri futbolunun emektar isimlerinden A. Gani Elmas da işte o nadide insanlardan biriydi.

Onun hikâyesi yalnızca bir öğretmenin, bir spor hocasının ya da bir hakemin hikâyesi değildir; bir idealin, bir sevdanın, bir memleket aşkının hikâyesidir.

Gençlik yıllarında, toprak sahalarda başlayan o sevda, kısa sürede bir yaşam biçimine dönüşmüştü. Ortaokul sıralarında ayağına aldığı ilk topla tanıştığı futbol, onun hayatının ayrılmaz bir parçası olmuştu.

Gün geldi öğretmen lisesini kazandı, ama futbolu hiç bırakmadı. Hem derslerinde örnek bir öğrenci, hem sahada örnek bir sporcuydu.

İlk öğretmenlik görevine Yoncalı (Anitos) Köyü'nde başladı. Üç yıl boyunca köy çocuklarının elinden tuttu, onların dünyasına bilgi ve umut taşıdı.

Ardından Çukurca Cevizli (Güzereş) köyünde görev yaptı. Görev bilinci ağır bastı, bir süre futbola ara verdi ama gönlündeki sevdayı hiç söndüremedi.

Ne zaman ki tayini Hakkâri Cumhuriyet İlkokulu’na çıktı, futbola yeniden sarıldı. Üstelik bu kez sadece bir oyuncu değil, bir eğitmen, bir rehberdi.

Dışarıdan Beden Eğitimi Bölümü’nü tamamladı; hem öğretmenliğini güçlendirdi hem de spora olan bilgisini derinleştirdi. Futbolun sadece bir oyun değil, karakter ve disiplin meselesi olduğunu herkese gösterdi.

A. Gani Elmas, kısa sürede Hakkâri’nin sayılı spor adamlarından biri haline geldi. Öğretmenlik görevini büyük bir disiplinle yürütürken, futbol sahalarında da hakemlik yapmaya başladı.

O dönemin bir başka futbol sevdalısı Şevket Tuğan ile birlikte Hakkâri’nin ilk hakemlerinden biri oldular. İkisi de dürüstlükleri, tarafsızlıkları ve futbola duydukları saygıyla hatırlanıyor.

Fanatik bir Beşiktaş taraftarı olan Gani Hoca, sahada da tıpkı Beşiktaş’ın ruhunu taşırdı: mücadele, centilmenlik ve adalet. Onun sayesinde onlarca genç, sporla tanıştı; kimi iyi bir futbolcu oldu, kimi üniversite kazandı, kimi de öğretmen olarak kendi köyüne döndü.

Hepsi bir şekilde A. Gani Elmas’ın elinden geçmiş, onun rehberliğiyle hayat yolunu bulmuştu.

Gani Hoca’nın kardeşleri Meçit. Memduh ve Abdullah Elmas da onun izinden giderek aileye onur kattılar. Menduh Elmas, sakin yapısı ve çalışkanlığıyla çevresinde sevilen bir insandı. Abdullah Elmas ise abisi Gani’nin spora ve eğitime olan sevgisini her daim örnek aldı.

Her iki kardeş de Gani Hoca’nın karakterinde yer eden dürüstlük, çalışkanlık ve insan sevgisini yaşatmaya devam ettiler.

Yıllar sonra tayini Ankara’ya çıktı. Yedi yıl boyunca öğretmenlik yaptı, ardından okul müdürlüğüne kadar yükseldi. Ama Hakkâri’yi, öğrencilerini, sahaları, dostlarını hiç unutmadı. Gittiği her yerde Hakkâri’nin adını gururla taşıdı.

Ne yazık ki 1997 yılında, Ankara’da geçirdiği kalp krizi sonucu hayata veda etti. Ardında sayısız anı, yetişmiş öğrenciler ve minnetle dolu bir şehir bıraktı. Ankara Hasköy Mezarlığı’na defnedildi ama adı, Hakkâri’nin futbol tarihine altın harflerle kazındı.

Bugün Hakkâri sahalarında top koşturan her genç, bilsin ki o topraklarda bir zamanlar A. Gani Elmas gibi bir öğretmen vardı.

O, sadece futbol öğreten değil; karakter, sabır, dürüstlük ve adalet öğreten bir insandı.

Hakkâri sporu ve futbolu, ona her zaman minnettar olacak.

Çünkü o, bir şehrin çocuklarına sadece futbol değil, hayatın ta kendisini öğretmişti.

Ruhu şad olsun, hocamız A. Gani Elmas…

Hakkâri seni unutmadı, unutmayacak.