Hakkâri’de spor hocası olmak…

Belki de bu şehrin en zor, en cefalı ama aynı zamanda en onurlu görevlerinden biridir.

Çünkü burada bir spor hocası, sadece antrenman yaptırmaz; bir çocuğun kaderini değiştirir, bir gencin elinden tutar, bir umut olur. Tesisin olmadığı, imkânların sıfıra yakın olduğu, kışın ayazında nefesin buhar olup uçtuğu, yazın kavurucu sıcağında terin toprağa karıştığı bu şehirde…

İşte bu şehirde görev yapan Necmi hoca gibiler, paranın değil, emeğin insanlarıdır.

Ne çıkar gözetirler, ne menfaat ararlar. Tek hedefleri, Hakkârili çocukların kötü alışkanlıklardan uzak durup sporla, futbolla büyümesidir.

Bir top, bir forma, bir umut...

Onların dünyası bu kadar sade, bu kadar temizdir.

Ama ne yazık ki, Hakkâri’de en çok çalışanlar, en çok emek verenler bazen en kolay suçlanan oluyor.

Asılsız bir haber, temelsiz bir iftira...

Bir insanın yıllarca verdiği emeği, bir kelimeyle kirletmeye kalkan zihniyet, en büyük kötülüğü sadece Necmi hocalara değil, bu şehrin gençlerine yapıyor.

Çünkü o iftira, aslında bir çocuğun sahadan uzaklaşmasına, bir gencin umudunun kırılmasına neden oluyor.

Soruyorum:

O haberleri yapanlar, hiç o hocaların yanında bir gün geçirdiniz mi?

Karda, kışta, karanlıkta elinde topuyla bekleyen o çocukları gördünüz mü?

Bir çocuğu kötü alışkanlıktan kurtarmak için gecesini gündüzüne katan o insanları tanıdınız mı?

Hakkâri futbolu yıllardır sahipsiz.

Bir saha, bir tesis, bir destek olmadan ayakta durmaya çalışan bir şehir...

Ama bu şehirde, Necmi hoca gibi yürekten çalışan insanlar sayesinde hâlâ bir umut var.

Onlar sadece futbol öğretmiyor; sabrı, mücadeleyi, paylaşmayı, kardeşliği öğretiyorlar.

O yüzden, eğer destek olamıyorsak bari köstek olmayalım.

Eğer el uzatamıyorsak, bari taş atmayalım.

Çünkü en büyük hırsızlık, emek hırsızlığıdır.

Bir insanın alın terine, mücadelesine, kalbine iftira atmak en ağır vebaldir.

Bu şehir, yeşil sahaların o sessiz kahramanlarına sahip çıkmalı.

Çünkü onlar, imkânsızlıkların içinden imkân yaratmaya çalışan gerçek Hakkâri’nin simgeleridir.

Unutmayalım: Bir gün bu çocuklar büyüdüğünde, “Bizi futbolla, sporla, hayatla buluşturan o hocayı hatırlıyor musun?” diye soracaklar.

Ve o an, Necmi hocaların adı bir kez daha saygıyla, minnetle anılacak.

Sahip çık Hakkâri!

Çünkü senin en büyük gücün, bu şehrin sahipsiz kahramanlarıdır.