Zamanın suskunlaştığı, kelimelerin kifayetsiz kaldığı anlar vardır; bir yıldız kayar gökyüzünden, ardından bıraktığı iz, karanlıkta bile yol gösterir. Zaman, büyükleri sessizce alır yanına… Ne bir alkış sesi kalır ardından ne de bir gürültü…

Sadece içten, derin bir "iyi ki geçti bu dünyadan" fısıltısı duyulur. Ve o fısıltı, bir millete minnettarlığın en temiz hâlidir. Yine zaman bir perde indirir ansızın… Gök sessizliğe bürünür, rüzgâr eğilir; çünkü bir büyük insan, kalabalıkların arasından çekilirken, ardında boşluğu doldurulmaz bir iz bırakır.

Sırrı Süreyya Önder, çoğu insanın deyişiyle Sırrı Abi; sadece bir isim değil; bir duruş, bir nefes, bir hayaldi. Sözleriyle umut eken, adımlarıyla iz bırakan, yüreğiyle milletine kol kanat geren, adı her geçtiğinde yüzlerde tebessüm bırakan bir çınardı.

Irk, dil, inanç, ideoloji demeden her sesi duymayı bilen; kardeşliği, kuru bir siyaset retoriği değil, yaşanır bir ilke hâline getiren bir irfan sahibiydi. Her cümlesi bir manifestoydu; adaletin, hakkaniyetin ve insanlığın bayrağını taşıdı.

Gözlerinde bir halkın sevdası, ellerinde bir ülkenin kaderi vardı, bir milletin hafızasında yankılanan yürekli bir sedaydı. Fikrin izini süren, bir halkın yarasına sözle, eylemle merhem süren; dürüstlüğüyle, vakar ve ferasetiyle zamanın nabzına yön veren bir irfan sahibiydi.

Milletin derdiyle dertlenmiş, halkın sesine kulak vermiş, her makamı yük bilmiş, her adımı emanetle atmıştı. Etrafında dalkavuklar değil, hakikati söyleyenler olsun istemişti. Çünkü o, işiten bir gönle, duyan bir vicdana sahip, samimiyet, adanmışlık ve vefa…

Ve… Perde kapanırken, bir alkış değil; bir dua yükseldi göğe. Çünkü o, sahneden değil, gönüllerden uğurlandı.

Şimdi dualar yükselir onun ardından; dillerde fısıltı, kalplerde sızı, gözlerde minnetle karışık bir buğu vardır. Çünkü o gittiğinde, biz biraz daha eksildik. Ama aynı zamanda, onunla birlikte büyüdü hayâlimiz, yolumuz, BARIŞ arzumuz ve umudumuz.

Gerçek ölümsüzlük, ardında bıraktığın iyiliktir. O, bir milletin kalbine bir cümle bıraktı:

"Birlik varsa umut vardır, kardeşlik varsa gelecek vardır, barış vardır."

Ve dileriz ki:

"Barışa açtığın yollarda çiçekler solmasın,

Kardeşliğe ektiğin tohumlar meyve versin.

Ey güzel adam, göğe yakışan bir vakarla uğurlandın;

Adın rahmetle, yâdın ümitle anılsın."