Hakkari’nin merkezinde her gün aynı tablo yaşanıyor: Araçlar kavşaklarda sıkışıyor, kornalar art arda çalıyor, trafik ışıkları hâlâ yok. İnsanlar karşıya geçmek için fırsat kolluyor, yaşlılarımız adım atacak güvenli an bulamıyor. Bu manzara, yalnızca bir düzen eksikliği zira hayatın akışına vurulan ağır bir darbedir. Hangi çağda yaşıyoruz? Bu soru artık cevapsız kalmamalı, zira mesele yalnızca yol meselesi olmayıp, yaşamın ta kendisidir!

1992 yılı ve sonrasında köylerin boşaltılmasıyla birlikte Hakkari yoğun bir göç aldı. Bu ani ve büyük nüfus hareketi, imar ve altyapı açısından şehri yerle bir etti. Plansız, düzensiz ve kontrolsüz şehirleşme, Hakkari’yi yaşanması zor bir hale getirdi. Özellikle Merzan bölgesine bakıldığında yeni yerleşim alanlarının aynı sorunları tekrar ettiğini görüyoruz. Yetkililere sesleniyorum: Yüksek binalar yükselmeye devam ediyor, binalar arası mesafe korunmuyor, yol payları yok. Bu nasıl bir iştir, anlamış değilim.

Üstelik Hakkari, ülkemizin önemli fay hatlarından birinin geçtiği bir bölgedir. Bu gerçeği göz önünde bulundurduğumuzda, yüksek ve dayanıksız yapılaşma tehlikeyi artırıyor. Bazı mahallelerde yaşanan toprak kaymaları ise ürkütücü ve üzücü olaylar olarak karşımıza çıkıyor. Doğal afet risklerine karşı daha dikkatli, daha bilinçli ve güvenli imar politikaları şarttır.

Hakkari hâlâ 70’li yılların yollarını kullanıyor. Girişi olup çıkışı olmayan caddeler, her gün şehri kilitliyor. Alternatif güzergâh yok, geniş çevre yolu yok. Acil durum araçları dar sokaklarda nefessiz kalıyor. İtfaiye, ambulans ve polis araçları zamanla yarışırken, yollardaki daralma ve kaos nedeniyle güçlükle ilerliyor. Bu durum sadece araçların değil, insanların hayatını da tehlikeye atıyor; çünkü gerçek yardım ancak zamanında ve sorunsuz ulaştığında anlam kazanır.

Oysa Hakkari, komşu ülkelere en yakın şehirlerden biri. Irak ve İran’a uzanan bu kapı, ticaretin, turizmin ve kültürün en güçlü damarlarından biri olabilir. Ancak yollar kapalı, köprüler eksik, viyadükler yapılmamışsa bu potansiyel rüzgâr olup uçar gider. Bu yalnızca ekonomik kayıp olmayıp, gelecek fırsatlarının da elimizden kaymasıdır.

Şehir tanıtımında da eksikler büyük. Hakkari’nin dağcılık potansiyeli, tırmanış parkurları, kış sporları ve doğasının asaleti dünya çapında ses getirebilecek güçte. Merga Bütan Kayak Merkezi, zirvelerdeki yaban keçileri, yüksek dağların görkemi… Bunlar şehrin dört bir yanında figürlerle, heykellerle yaşatılmalı. Kavşaklarda, meydanlarda, park ve giriş tabelalarında Hakkari’nin simgeleri yer almalı. Gelen herkes bu şehrin kültürünü iliklerine kadar hissetmeli.

Ancak gerçekte olan şu ki: Altyapı yorgun, su hatları patlak, yollar dar, duraklar yetersiz, kaldırımlar kırık. Her yerden su fışkırıyor; bu hem ekonomik kayıp hem de günümüz şartlarında affola, büyük bir vebaldir. Temiz suyu korumak, insan sağlığını ve doğayı korumaktır.

Hakkari’nin güzellikleri doğada saklı kalmamalı. Şehir merkezinde nefes alacak alanlar, düzenli parklar, estetik yapılar olmalı. Yollar genişletilmeli, çevre yolu ve viyadük projeleri ivedilikle hayata geçirilmeli. Bu yalnızca ulaşım konusu olmayıp, turizm, ticaret ve şehir yaşamının geleceğini belirleyecek bir adımdır.

Unutmayalım: Hakkari’nin gücü dağlarında, insanında, kültüründe saklı. Bu gücü harekete geçirmek için beklemek, günü kurtarmak yetmez. Cesur adımlar, uzun vadeli planlar, kararlı projeler gerekir.
Affola, bu şehre hizmet edenler, mirasını geleceğe bırakmayanlar olursa tarih unutmaz.

Artık değişim zamanı!
Artık büyük adımların, kalıcı eserlerin zamanı!
Hakkari, hayallerin yerini gerçeklerle doldurmalı!