Seni bizden kopartıyorlar. İdama mahkum edildin. Seni gözlerimizin önünde yok edecekler Hakkari. Cenazeni Yüksekova’da toprağa verecekler. Ben sensiz nasıl yaşarım.
Senin olmadığın yerde bende duramam. Kamyona eşyalarımı, yüreğime acılarımı yükleyerek mülteci oluyorum Hakkari…
Hakkını helal et Sümbülüm. Biz uyurken bile sen başımızda nöbet bekledin. Gözlerimizi sende açtık, bağrında turladık, kokunla yaşadık.
Kıbleye saf tutar gibi, Mekke ve Medine’ye gider gibi, ailenden birini görür gibi sana sevdalandık, senle bakıştık Sımbı…
Şimdi ayrılık vakti geldi. Bak görüyor musun herkes sokaklarda sabahlıyor. Seni bizden almasınlar diye haykırıyor, yalvarıyor, çabalıyor.
HAKKARİ İL KALSIN VİDEOSU İÇİN TIKLAYIN
Yüreğimizde bayrakları yarıya indirdik. Lokma boğazımızdan geçmiyor. Sen vatanım, sen anayurdum, sen cennetim, sen küçük dünyam Hakkari…
Sümbül dağı ile bakışıyorum. Rengin solmuş, ayakta durmaktan yorulmuş, bir çocuğun üflemesiyle yıkılacak kadar takatsiz kalmış gibi gördüm.
Hemen ucunda simsiyah bulutlar. Yağmur yağsa gökten sadece acı ve kan kırmızısı damlalar akacak. Bir zincir gibi ayaklarına bağlı olan Zap suyu çığlık atıyor…
İkiz kardeşin Şırnak’da infaz edilecek. Onun da cesedi Cizre’de gömülecek. Ben nasıl dayanırım bu kadar büyük bir acıya. Sende anılarım, sende çocukluğum, sende gülüşlerim, sende halaylarım, sende sancılarım var ey Hakkari…
Kıyamam sana ağlama Ana yurdum. Yokluğunda çaresizliğimle baş başa kalırım. Buralara yolu düşene sana uğramasını ve benim için de ruhuna el Fatiha okumasını söylerim.
Bizi anlamadılar, bizi ayırdılar, bize acımadılar…
Ne bombalar, ne silahlar yıkmadı seni, ayrılığın yıktığı gibi. Ne İran, ne Irak, ne Yunan bakmadı sana Ankara’nın baktığı gibi…
Hani sen ülkeye vatan bekçisiydin. Hani sen medeniyetler diyarıydın. Hani sen evliyalar yuvasıydın. Hani sen hiçbir düşmana boyun eğmeyendin. Hani sen bizimdin, biz idin, sevdaydın, aşktın…
Senin bizde hakkın çok Sümbül dağı. Sana bakmadan alınan nefes, yoğun bakımda makineye bağlı alınan yapay nefestir. Sana olan özlem ahrette cennete duyulan özlemdir.
Bu satırları yazarken hıçkıra hıçkıra ağlıyorum. Ahmet Kaya ve Nazım Hikmet misali yanıyorum. Biz seni kurtaramadık, sahiplenemedik.
Hakkını helal et küçük cennetim Hakkari, Hakkını helal et kadim dost Sümbül… Görüyorum ki sende içli içli ağlıyorsun. Beni bırakmayın diye haykırıyorsun. Gözyaşlarını Zapsuyu’na akıtıyorsun. Sırtını dayadığın Yüksekova’ya küsüyorsun.
Siyah bir band ile gözlerini kapatıp seni idam sehpasına götürecekler. Ve şimdi her idam mahkumuna dedikleri gibi sana da son sözün nedir diyorlar?
“Beni sevdiklerimden ayırmayın. Onları mülteci ve çaresiz bırakmayın. Bu son arzumu sayın Cumhurbaşkanımıza mutlaka okutunuz”…
Ey Türkiye, Ey dünya, Ey insanlık; Bizi Hakkari’mizden ayırmayın… Bize kıymayın……..
